Þetta fallega kvæði eftir Davíð Stefánsson er fyrir afa minn og líka smá í tilefni kreppu og einlægrar vonar minnar um að rómantíkin fari nú að taka við af neó-liberalisma og póstmódernisma.
Hrosshár í strengjum og holað innan tré
-ekki átti fiðlingur meira fé
Í kotinu söng hann og konan sem þar bjó
-gaf honum nesti og nýja skó
Fiðlingur þráði fegurð og söng
-yfir honum vaggast eilífðin löng
Hrosshár í strengjum og holað innan tré
-ekki átti fiðlungur meira fé
No comments:
Post a Comment