Ég er að vinna að ritgerð. Hún fjallar um borgaravitund, menntun, lýðræði og fleira í þeim dúr. Ég er aðeins að tengja heim, skoða lífsleikni sem hugsanlegan vettvang fyrir kennslu til borgaravitund og svona. Var að glugga í skýrslu Eurydice um citizenship education í Evrópskum skólum frá árinu 2005. Niðurstöður þeirra um hugtakanotkun eru áhugaverðar.
Samkvæmt þessari skýrslu er ekki til nein skilgreining á hugtakinu "responsible citizen" sem gæti útlags sem ábyrgur borgari (borgaraleg ábyrgð) í íslenskum menntalögum eða námskrá. Íslenska hugtakið fyrir citizenship er borgaravitund en hvergi er minnst á borgaravitund í gildandi námskrá sem byggir á lögum síðan 1995.
Ég hef nú ekki tjáð mig alvarlega um "hrunið" eða hvað á að kalla það ferli sem hefur gengið yfir Ísland og fleiri lönd sl. ár. En finnst þetta skemmtilega kaldhæðið! Gleymdist kannski bara að kenna fólkinu í landinu um borgaralega ábyrgð?
Það fórst kannski bara fyrir að kenna blessaða fólkinu sem náði á mettíma að steypa heilli þjóð og rúmlega það í skuldafen, um samábyrgð og samfélagslega skyldur þeirra. Kannski gleymdist líka að minna foreldrana sem veðsettu börnin sín á að það væri ekki mjög ábyrgt og varla í anda siðferðis eða lýðræðis heldur. Hvað með allt hitt fólkið sem gekk ekki jafn langt en lokaði samt augunum og kaus að vera ekki ábyrgt.
og hvað með stöðuna í dag? Eiga borgarar Ísland að sýna einhverja ábyrgð, hvaða ábyrgð þá og hversu langt nær ábyrgðin okkar?
